غريبانه به دنبال احساسي مي گردم
احساسي كه شايد گم شده باشد
در ميان خاك هاي شلمچه
در ميان حرف هاي نگفته ايي كه شايد
اينجا ، روزي
بر سر مزارت حك شده باشد
آشوبم ، آشوبم از روزهاي بمباراني كه
شاعر:مهدیه شریفی راد
تقديم به شهداي گمنام
↧
↧
آفتاب در نگین
آسمان در بغل
کهکشان در دست
آفتاب در نگین
ماه در چشم و
ستاره ها در مشت
به سوی من می آیی
کمی درنگ کن
خدا را هم بردار
بی تو تنها می ماند
و ادعایش
هزار دلیل برای اثبات می خواهد
با
شاعر:خلیل فریدی
↧
من با تو معنا میشوم...
من با تو معنا می شوم من را صدا کن
بر عشق دیرینت دوباره مبتلا کن
هرچند یک دنیا پر از فرهاد داری
اما فقط من را به پای خود فدا کن
دیشب برایت یک بغل ابیات خواندم
هر قطعه میخواهی بیا بنشین سوا کن
شاعر:علیرضا آهن جان کمالی
↧
طلوع کن
شب کشیده
بر سیاهی چشمانم
طرح انتظار ؛
شانه های اساطیری ام بی تاب ؛
نیلِ دل ،
تبدارِ رویایی سپید،
محصورِ اهرام دلتنگی ؛
ناله فرو میدهد ،
تنهایی سر در دامان بغض ؛
کابوسی بی تعبیر
در خشکسالی
شاعر:رکسانا اعتمادی
↧
خیال
خیال که خوب است
ستاره ها را که بشماری
نه ردی از من می ماند روی تن داغ کویر
نه عطری از تو در دست های من
آفتاب در چمدانت بود که به جاده زدم
خیال که خوب است
«تو شبی تنگ در اغوشم
شاعر:نیلوفر ابراهیمی
↧
↧
شاعر شب گرد
زان تيرکه ازچشم تو براين دل ديوانه نشست
شيشه ي عطر غزل در دلم افتاد وشکست
دل بسي مست شد از نرگس مستانه ي تو
وشدم شاعر شب گرد؛ وآواره ي پيمانه به
شاعر:احمد مهدوي
↧
جاده های عشق
جاده های عشق باز سکوت یک بهانه بود
بی قرار وخسته بود و عاشق ترانه بود
سایه های مهربون وپنجره کنار غم
رقص ساعتی پر از گلایه ی زمانه بود
روی جادۀ ترانه گم شدن میان خود
گفته ها چنان که خالی
شاعر:علی کشاورز
↧
خواب ستاره
شب آمد و من دوباره بی تاب شدم
یادت به سراغم آمد و خواب شدم
دیدم که میان من و تو فاصله ای نیست
دیگر سخن از رنج فراق و گله ای نیست
بنشسته ای اکنون به کنارم به رفاقت
از یاد من خسته رود حرف شکایت
شاعر:ابوذر فلاح زاده
↧
شمال
در آن شمال سرسبز...
کنار آن دریای بیکران...
موجهای کوچک و بزرگِ خروشان...
من و تو
دست در دست هم...
با خاطراتمان قدم زدن...
خنده های تو...
آغوش من..
چه حس زیباییست برای یکی
شاعر:محمد زمانی
↧
↧
از عشق گرانمایه ی تو چشم نپوشم
از عشق گرانمایه ی تو چشم نپوشم
با غیر تو دیگر نتوانم که بجوشم
گر گرمی آغوش تو را درک نمایم
بسیار فراتر برود جوش و خروشم
درویش شدم نیست مرا مسکن ثابت
اندر طلب خانه ی تو خانه به دوشم
از پا نشناسم
شاعر:حسین قمی
↧
شـوروی
بعد از تـو من این بار،چون شوروی هستم
از زندگـــیْ بــی تو ،باور بکن خستم
هر تکّه ام بی تــو،خود رأی و خود مختار
تنها هوس مانده،از آن همه اصرار
چشمانِ من خندان،لبهای من گریان
پاهایِ من شاعر،
شاعر:محمد شهبازفر
↧
مجهولات آسمان
از انتهای دردهایی
که با خویش تجربه می کنم
خودم را باز نتیجه میگیرم،
از حاصل درگیری بغضهایی
که در گلوی من
به ثانیه ها گیر داده اند
اشکهایم را بار دیگر بدست می آورم
و از تماشای تکراری مجهولات
شاعر:خلیل فریدی
↧
نیاز
به برت من به خدا دست نیاز آوردم
به همه درگه تو، راز و نیاز آوردم
ز برت خانه خرابم، ز غمت مست و هراسان
تا کنی رو به رخم، سر به نماز آوردم
به لبم بهر دلت از همه عالم
و ز همه خوب و بدیها ز بیانم
و ز
شاعر:کامران فاضلی
↧
↧
چشم دریایی
چشم دریایی
دریا شود چشمم چو بینم چشم دریایت زیبا شود برگم نویسم نام زیبایت
آرام چون دریایی و در خویشتن غرقی صدها زبان دارد ولی چشمان شهلایت
موج افکنی در آب دل ها همچو طوفان ها هر
شاعر:محمد رضا هادی نیا
↧
ای روزگار
ای روزگار، ای روزگار، از دستِ تو هستم شکار
ما را به خاک انداختی، باور نداری از قرار
با هرکه رو در رو شدم، در چشمِ او دریای غم
با تو مدارا میکند، شاید شَوی تو شرمسار
در این دو روزِ زندگی، ما را
شاعر:محمد پاشائی
↧
دریاوغروب
دوش دیدم عاشقی تنگ غروب
نرم نرمک رفت درچنگ غروب
تک سوارقایق غم گشت ورفت.......تابدانجایی که شدرنگ غروب
عاشق ازغم اشک ریزان رفت ورفت.....ازهمه دنیاگریزان رفت ورفت
درمیان موجی از
شاعر:حمیدرضاسفید
↧
مست نگشتيم
بر طوف نگاه تو چرا مست نگشتيم
از ياد رداي تو چرا پست نگشتيم
بس را بپيموده به بيراهه رسيديم
تا در طلب كوي تو دربست نگشتيم
هر آينه دادي كه جمالت بنمايي
آئين تو خود ديده و سرمست نگشتيم
با گوشه ي
↧
↧
همین بس است
زیبای من همین که نگاهم کنی بس است
خورشید من همین که تو ماهم کنی بس است
یوسف که نیستم که زلیخای من شوی
با دست خود همین که به چاهم کنی بس است
نه این که با لب تو شود سرخ صورتم
با چشم خود همین که
شاعر:مهدی معافی
↧
" مزار من "
تنها شدم ، درون قفس ،ای نگار من
بال و پرم شکسته در این انتظار من
تو نیستی ، چگونه بگویم به مادرم !
نذری کند ، فقط تو بیایی مزار من...
تقدیم به تو
و دیگر
شاعر:علی اکبر سلطانی
↧
شعر های بی عصا، نمی آیند
نبودنت شعر هایم را بی عصا کرده است
شعر هایی که
کور شان کرده بود ، نبودنت
هم اکنون چشم های این شعر سپید است
و هم شعریست بدون عصا
که نمی داند کجا می رود
کجا میرود
و من خوب میدانم این شعر زنده
شاعر:مرتضی صمدی
↧
More Pages to Explore .....
